ลักษณะสำคัญของโลกยุคโลกาภิวัตน์คือพรมแดนของความเป็นรัฐชาติหมดความหมายมากขึ้นเนื่องจากลักษณะของการจัดระเบียบเป็นรัฐชาติหรือประเทศใครประเทศมันไม่เอื้อต่อการพัฒนาที่โลกสูญเสียความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรไปอย่างมากจากการพัฒนาที่ผ่านมา จึงจำเป็นต้องจัดระเบียบแบบแผนของพรมแดนเสียใหม่เพื่อให้การก้าวหน้าของโลกในทิศที่เน้นความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสามารถเป็นจริงได้ต่อไป ในขณะที่ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีการสื่อสารและการคมนาคมก็สามารถย่นระยะเวลาและสถานที่ในการติดต่อสื่อสารกัน ทำให้เอื้อต่อการจัดพรมแดนแบบใหม่ให้เกิดขึ้นอย่างเป็นจริงเป็นจริงเป็นจังได้

พรมแดนอย่างใหม่ที่เกิดขึ้นและจะเป็นพลังให้ประเทศต่างๆในโลกนี้จัดความสัมพันธ์กันภายใต้ระเบียบโลกใหม่ คือพรมแดนของประชาคม โลกปัจจุบันจึงเกิดประชาคมต่างๆขึ้นมากมาย โดยประชาคมหนึ่งจะมีความหมายทั้งในแง่การสร้างศักยภาพของการพัฒนาภายในประชาคม และการต่อรองกับประชาคมอื่นๆ

“ประชาคมอาเซียน” (ASEAN Community) เกิดขึ้นภายใต้เงื่อนไขดังกล่าวนี้ แม้ประชาคมอาเซียนจะเกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ความหมายของการเป็นพรมแดนอย่างใหม่ดังที่กล่าวข้างต้นเพิ่งเกิดขึ้นอย่างชัดเขนในช่วงที่มีการประกาศ “ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน” (ASEAN Economic Community : AEC) ซึ่งประเทศต่างๆในกลุ่มประเทศอาเซียนมีเจตนาร่วมกันที่จะก้าวไปข้างหน้าในลักษณะที่ทุกประเทศจะรวมกันเป็น “หนึ่งวิสัยทัศน์ หนึ่งอัตลักษณ์ หนึ่งชุมชน” (One vision, One identity, One community) ดังนั้นประเทศต่างๆ จึงต้องเตรียมความพร้อมทั้งในแง่ของการสร้างความเข้มแข็งของตนเองไปในทิศทางดังกล่าว และการร่วมกับประเทศต่างๆในกลุ่มประเทศอาเซียนที่จะสร้างความเข้มแข็งให้เกิดขึ้นในประชาคมอย่างแท้จริง